پسرم دوست دارم حالا که دستی در هنر داری و در آغاز راهی ، راجع به هنر نظر خودم را برات بگم.
عزیزترینم ،بدانکه هنر جز فریاد و غریو نیست و هنرمند جز دردمند درددیدهَ دردکشیده ای نباشد.
هنرت باید فریاد آلام ستمدید گان اطرافت باشد.فراموش نکن که درد ها را باید با تمام حواست پیدا کنی و لمس کنی.هنرمندی که در بطن جامعه
باشد ودر کنار مردم در غم و شادیهایشان شریک باشد از دردهایشان آگاه خواهد شد وبا هنرش فریادشان خواهد زد.
اگر درد را از هنرمند بگیریم چیزی جز یک دلقک باقی نمیماند.
نگاه کن و گوش کن.از کنار هیچ چیز بی تفاوت نگذر.
نکته دیگر اینکه هنر اشکال و مراتب متفاوت دارد.موسیقیدانی که ادبیات نداند ،خط نشناسد ،نقاشی نکند ،فیلم و تئاتر نبیند کامل نیست.
در نهایت همه اینها بدون ایمان به مبدأ هستی و عشق وپاکی ،راه به جایی نخواهند برد.
پسرم به تصویری که در ابتدای این پست است دقت کن.به علت خاصی این تصویر را انتخاب کردم.
پست‌ها
